زیلو نگاره میبد

در گفتگو با مهر مطرح شد:

صنایع دستی چینی زیلوبافی را هم به کنج خانه ها برد

 شنبه ۳ مهر ۱۳۸۹ - ۱۱:۰۹

اگر زمانی زیلوبافی یکی از صنایع درآمدزای مردم یزد بود و ناصر خسرو در سفرنامه اش به 500 کارگاه زیلوبافی در این شهر اشاره کرد امروز تنها پنج نفر در کل کشور می توانند زیلو ببافند. این در حالی است که هنرمندان زیلوباف معتقدند صنایع چینی و ماشینی جایی برای عرضه صنایع دستی باقی نگذاشته است.

بمانعلی شریف زاده که از هفت سالگی در شهرستان میبد یزد زیلو بافته به خبرنگار مهر می گوید: زمانی مردم میبد زیلوهایشان را به شهرهای مختلف صادر می کردند اما امروز از آن همه استادکار تنها چهار کارآموز و پنج زیلوباف باقی مانده است.

شریف زاده که 52 سال است در کارگاههای یزد زیلو می بافد می گوید: در بین مردم یزد بافندگان زیلو به سمت شغلهای دیگر و درآمدزا روی آورده چون می دانند که دیگر زیلو خریدار ندارد.

شریف زاده ادامه می دهد: این نوع فرش زمانی زیرانداز مردم بود. اما از زمانی که فرش ماشینی و موکت به بازار آمد دیگر کسی از زیلو استفاده نمی کند، چون قیمت زیلو نسبت به موکت گران است.

بمانعلی شریف زاده با اعلام اینکه هنرمندان این رشته برای فروش زیلو مشکل دارند بیان می کند: تعاونی زیلوبافان در هیچ کجای ایران نمایندگی ندارند بنابراین کسی با این هنر آشنا نیست و خریدار هم ندارد.

او از مشکلات هنرمندان زیلوباف میبد صحبت می کند و ادامه می دهد: اکنون تعداد کمی از استادکاران زیلوباف در خانه های خود کارگاه زیلو دارند. شرکت زیلوبافان میبد برای آنها نخ و مواد اولیه تهیه می کند و نماینده شرکت هم اگر در بازار مشتری پیدا کند آن را می فروشد.

این استادکار زیلوباف ادامه می دهد: تا به حال چند بار در نمایشگاههای صنایع دستی شرکت کرده ام اما کسی زیلو نمی خرد. حتی در نمایشگاه کاروانسرای خانات که به تازگی یک نمایشگاه صنایع دستی برگزار شده بود غرفه داشتم اما خریداران زیلوهای غرفه میبد، فقط چند نفر از همشهری هایمان بودند.

او معتقد است که زیلوبافی در بین مردم به خصوص جوانان شناخته شده نیست و باید معاونت صنایع دستی نسبت به این موضوع توجه بیشتری داشته باشد.

به گفته شریف زاده، معاونت صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی در شهرستان میبد کارگاه آموزشی برپا کرده است اما استقبال زیادی از آن نمی شود.

وی با بیان اینکه معاونت صنایع دستی باید شرایطی را فراهم کند که هنرمندان این رشته بتوانند از فروش هنرشان مطمئن باشند، می گوید: در حال حاضر نه تنها زیلوبافی بلکه بیشتر هنرهای دستی ایران در حال منسوخ شدن هستند. چون صنایع چینی و ماشینی جایی برای عرضه صنایع دستی باقی نگذاشته است.

این زیلوبافت با اشاره به اینکه از هر دو طرف یک زیلو می توان استفاده کرد می گوید: زیلو نوعی فرش یا زیر انداز شبیه به گلیم است که با نخ و پنبه در رنگهای مختلف بافته می شود و در تابستان خنک و در فصل زمستان بسیار گرم است.

 او با بیان اینکه ده روز طول می کشد تا یک زیلو بافته و تکمیل شود گفت: کیفیت یک زیلوی نخی مرغوب از روی وزن آن مشخص می شود. بهترین آن ممکن است 11 کیلو وزن داشته باشد و بدترین آن 14 کیلوگرم. اما زیلوهای ماشینی که به تازگی به بازار آمده اند از جنس پشم بوده و بسیار بی کیفیت بافته می شوند.